(foto via de Facebook pagina van Halsey)
Heerlijk, de muzikale opkomst van teen queens! Met catchy nummers weten jonge, vrouwelijke artiesten steeds vaker hun stem te laten horen. Maar tussen de aantrekkelijke popklanken en mooie schoonheden breekt de waarheid door: de teksten van de muzikale teen queens zijn vaak eerlijk, confronterend en soms zelfs een tikje cru (maar wel nodig). Ze spreken namens hun eigen generatie en doen dit goed, heel goed zelfs.
Daarom is het interessant, maar ook gewoon leuk, om teksten van deze queens eens goed te beluisteren en te analyseren. Wat zeggen ze nou echt? Wat zingen we zo gedachteloos en makkelijk mee, terwijl we eigenlijk niet eens echt luisteren naar de boodschap? Trends zitten verborgen in muziek en deze jonge kanjers weten dat op een mainstream manier naar buiten te dragen.
De inmiddels 19 jarige Lorde weet met vrijwel al haar nummers een eerlijke boodschap te brengen. Met haar meest bekende plaat Royals maakte ze aan alle volwassenen duidelijk dat onze generatie niet zo met materialisme en kapitalisme bezig is en we geen donder geven om dure bezittingen en fancy leefstijlen. Met haar nummer nam ze eigenlijk rappers en andere artiesten in de zeik die het in hun muziek hebben over hun ruige manier van leven en hun dure bestedingen. Zo is het echte leven niet; wij moeten inderdaad ons geld tellen in de trein op weg naar een feestje en zijn rijk in onze dromen. Onze generatie kan het allemaal niks schelen en dat is niet erg. Dat is genoeg. Weg met kapitalisme en het willen van een luxeleventje, hoera voor "life is great without a care".
De 21-jarige Halsey heeft afgelopen jaar aan populariteit op Nederlandse bodem gewonnen en dat is goed te begrijpen. Ze ziet er goed uit, heeft leuke nummers EN heerlijk eerlijke teksten. In haar bekende nummer New Americana zingt ze over haar generatie die ze "new Americana" noemt; een generatie die accepteert dat het in het leven niet om luxe en dure hotels gaat, maar zich geen outsiders voelen als ze dit ook daadwerkelijk niet hebben. Een generatie die is opgegroeid met zowel rock- als hiphopmuziek en zichzelf wel vergelijkt met grote iconen, maar ook trouw blijft aan zichzelf. En oh ja, af en toe rookt deze generatie een jointje.
Pas 15 jaar en nu al heeft ze, samen met haar broer Jaden, een superfilosofische kijk op de wereld en de maatschappij. Ondanks de rare dingen die zij en haar broer af en toe doen of uitspreken, weet Willow Smith met haar nummer Why don't you cry? toch twee mooie, belangrijke gedachten aan te kaarten. Ten eerste gaat het nummer over de relatie met haar ouders, voornamelijk haar moeder, en het feit dat de connectie tussen hen soms lastig te vinden is. Dit zal voor veel ouders (en hun kinderen) wellicht bekend klinken. Al generaties lang is het lastig voor ouders om een band te blijven houden met hun (puberende) tiener, maar de afgelopen jaren hebben social media en smart devices dat nog moeilijker gemaakt. Tieners zitten in een geheel andere, digitale wereld dan hun ouders en vinden soms geen tijd (of zin) meer om een gesprek met hun eigen ouders aan te gaan. Willow roept in dit nummer eigenlijk ook om de aandacht van haar moeder, om zo duidelijk te maken dat een connectie tussen tiener en ouder voor tieners ook vaak belangrijk is.
Daarnaast kaart ze heel kort het "probleem duurzaamheid" aan. De "polluted atmosphere" weerhoudt ons ervan om de lucht te zien en helder te blijven. Heel filosofisch, maar ergens zit een kern van waarheid.
Ook de Noorse Aurora is 19 jaar, maar een geboren poëet. Haar muziek en hoge stem betoveren, maar op een goede manier. In haar nummer Runaway wordt heel duidelijk dat ze ergens voor wil wegrennen, wil ontsnappen aan het leven. Natuurlijk leeft dit escapisme in onze generatie; iedereen wil kunnen wegrennen en zich even kunnen verstoppen voor alle volwassen verwachtingen en verantwoordelijkheden. Soms kunnen we het allemaal even niet meer aan en willen we ons thuis verstoppen, afgeschermd van de harde, kille wereld om ons heen. In de clip die bij het nummer hoort, is te zien dat Aurora zich letterlijk heeft verstopt in een Narnia-achtige wereld vol dennenbomen en sneeuw, maar zelfs daar niet weet hoe ze aan de wereld kan ontsnappen. Een prachtige metafoor voor studenten of net afgestudeerden die door alle prestatiedruk en hoge verwachtingen in een depressie terechtkomen.
Ik ben dol op jonge mensen die op een artistieke manier de wereld de waarheid zeggen en de bevolking bewust willen maken. Je hoeft niet te preachen of je aan te melden bij een politieke partij om de wereld te veranderen, dat kan ook door muziek. Ik ben erg onder de indruk van de talenten en visies van zulke muzikale teen queens en voel me erdoor geïnspireerd. Muziek zet me aan tot nadenken over de wereld en dat is als trendwatcher in spe natuurlijk ontzettend belangrijk.
Tekst door Fleur Stiels
0 reacties:
Een reactie posten